به بهانهٔ عملیاتِ انتحاری که توسطِ ۲ نفر لبنانی و فلسطینی علیهِ سفارت رژیمِ اسلامی انجام شد

۳۵ سال هرچه حق مردم ایران بود را ریختند به پای فلسطین و لبنان، نتنها مردمِ ایران را گرسنه و معتاد و فقیر کردند و به فحشا و فروختنِ کلیه و سایرِ اعضای بدن و انواع دیگرِ کار‌ها برای به دست آوردنِ معیشت واداشتند، بلکه آنها ( مردمِ فلسطین و لبنان) را نیز به چندین جنگ و آشوب مبتلا کردند.

۷ سال جنگ را برای آزاد سازی قدس ادامه دادند و صد‌ها هزار نوجوان و جوانِ بی‌چاره و فریب خرده را به میدان‌های جنگ فرستادند و کلیدِ بهشت به گردنشان آویختند و باز نگشتند و اگر هم زنده ماندند یا اسیر بودند یا معلول و آسیب دیده از جنگ، پولِ نفت و منابع زیر زمینی‌ و رو زمینی‌ را خرجِ شعار و تبلیغ و خریدِ مزدور و ساختنِ حزب و گروه و فرقه و شهرک و آباد کردن و خراب کردن و اسلحه برای آنجا‌ها کردند، خلاصه اول و آخر و وسط و پشت و رو و همه چیز لبنان و فلسطین بود، دایه مهربان تر از مادر شده بودند و از دهان فرزندان ایران می‌گرفتند و خرجِ آنجا کردند و میکنند.

سال ۸۸ - ۸۹ مردم رو کشتند و دستگیر کردند و شکنجه دادند و بهشان تجاوز کردند چون شعار داده بودن " نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران".

دخالت‌ها و جاسوسی‌ها و جنگ طلبی‌ها و کوبیدن بر طبلِ نفاق و آشوب و کینه توزی و نفرت و راه انداختنِ دعوا‌های قبیله‌ای و مذهبی‌ و نژادی چنین تاوانی را هم به دنبال خواهد داشت و گویا از این به بعد رژیم که از بیرونِ گود اینچیز‌ها را نظارت میکرد به داخلِ گود کشانده شده است و همانطور که خبرنگار یورو نیوز میگفت این عملیاتِ انتحاری به سفارت ایران مانند صندوق پستی بود برای پیام‌های سیاسی و نظامی به جمهوریِ اسلامی ایران که آنکه باد کاشت طوفان درو خواهد کرد.