سلام پریسا عزیز، دقیقا چه جوانانی که رفتند و تنها خاطراتی از آنها در دل مادران ماند، چه دخترانی رفتند و حسرت لبخندی به دل مادر ماند، چه مردهای رفتند و چشمان همسرانشان به در ماند و هر شب فرزندانشان را به امید دوباره دیدن بابا می‌‌خواباندند، چه مادرانی داشتیم که نمیدانست بر مزار گمنام شوهر ناله کند یا بر مزار نا معلوم پسر شیون و ضجه بکشد یا در سوگ دختر سؤ سوی ماتم بگیرد و نور دیده بخشکاند، عجب مادرانی داشتیم در این دیار هر کدام دیاری بودند و مادران ما بی دیار
گ..... به قبرت خمینی که از وقتی اومدی زن بیوه کردی و بچه یتیم کردی و مادر سیاه پوش کردی و کمر پدر شکستی.دستت درد نکنه داش داوود
RépondreSupprimerسلام پریسا عزیز،
RépondreSupprimerدقیقا
چه جوانانی که رفتند و تنها خاطراتی از آنها در دل مادران ماند، چه دخترانی رفتند و حسرت لبخندی به دل مادر ماند، چه مردهای رفتند و چشمان همسرانشان به در ماند و هر شب فرزندانشان را به امید دوباره دیدن بابا می‌‌خواباندند، چه مادرانی داشتیم که نمیدانست بر مزار گمنام شوهر ناله کند یا بر مزار نا معلوم پسر شیون و ضجه بکشد یا در سوگ دختر سؤ سوی ماتم بگیرد و نور دیده بخشکاند، عجب مادرانی داشتیم در این دیار
هر کدام دیاری بودند و مادران ما بی دیار
پس با این دو تا فرهاد وکیلی دیگه می خواد چکار کنه این ضحاک چلاق؟
RépondreSupprimerMarg bar hokomate jahalat
RépondreSupprimer